“რაარისსიყვარული? 
                                      ჩემთვისკრიხიასიყვარული..მართლა!”–ანანო

-ჰეი, ეს მე ვარ ქეთა, ფოტოაპარატით ხელში. ის კი ნიაა, თანამერხისტანი.
ეს მორიგი #კკკ პოსტია ოღონდ 2017–ის. არ ვიცი საიდან უნდა დავიწყო წერა, რა გავიხსენო და რით გაგაოცოთ.. საერთოდ ვერ ვალაგებ ჩემს აზრებს ბოლო დღეებია. უბრალოდ მიხარია. მიხარია, რომ კრიხი (სოფელი რაჭაში, ამბროლაურის რაიონი) არსებობს და მეც მისი ნაწილი ვარ, ისევე როგორც ჩემი მეგობრები.
ფაქტი ის არის, რომ მთელი ზაფხული ყველას ვპირდებოდი ერთ დიდ ბლოგ–პოსტს კრიხზე, სადაც ყველა “მოგონება”–ს გავიხსენებდი და კურიოზებით სავსეს გავხდიდი აქაურობას. ყველა ელოდებოდა ამ პოსტს და გული მკარნახობს იმედგაცრუებას იგრძნობენ ახლა.
რატომ არის ეს სოფელი ასეთი განსაკუთრებული? რატომ გვიყვარს აქაურობა ყველაფერზე მეტად? რატომ ვერ ველევით ვერასდროს კრიხს და კრიხელებს? რატომ გვიჭირს მასთან განშორება? Continue reading “#კკკ17 (პირველი ნაწილი)”

მანამდეც ვაპირებდი ყიდვას, მაგრამ ბოლოს ისე გამოვიდა რომ “დაშლა” სალომემ მირჩია და მის გვერდით მდგომმა ახალგაზრდა ბიჭმა წიგნის პირველ გვერდზე ხელი მომიწერა. დავითი იყო. წიგნის ავტორი. ორივეს დავემშვიდობე და მას შემდეგ ერთი თვეც გავიდა ალბათ.

საატესტატოები ჩვეულებრივი სტრესი იყო და სამი კილოც დამაკლდებინა ოთხმა დღემ. ამას გვერდითი ისტორიებიც დაერთო.
ბაკურიანში გატარებულმა ერთმა კვირამ ცოტა გამომაფხიზლა და მოტივი მომცა მეკეთებინა ის, რასაც სკოლის პერიოდში ვერ ვახერხებდი.
ახლა ბათუმში ვარ, გრილად. ალბათ ნახევარი საათის წინ დავხურე შავ ყდიანი წიგნი, რომელსაც ცისფრად აწერია სათაური.
ბატონო დავით,
საინტერესოა ის ამბავი, რომ წიგნი საკუთარ კატას მიუძღვენით. როცა წაიკითხა ალბათ აღფრთოვანებული დარჩა და ბევრი კითხვა მოგაყარათ დასასრულის შესახებ.
“დაშლა”- წიგნის დაშლა იყო.. ოღონდ მართლა. აი, აიღო ავტორმა ეს პატარა დღიუის ხელა წიგნი და დაშალა..
“დაშლა”-გაუცნობიერებლად რომ გადაშლი წიგნს და ბოლოს გაოგნებული რომ დახურავ მას.
“დაშლა”-ნეტავ ფოტოაპარტს რა ბედი ეწია? Continue reading “დავითის “დაშლა””

!!! პოსტი ატვირთული მაქვს გვერდით ბლოგზე ამიტომ დაჭირეთ ფოტოს სრული პოსტის სანახავად. ბოტანიკური ბაღის ხიბლი რაშია? ჩვენში. გოგოებში, რომლებსაც ფერიებისა და ჯადოსნური ქვების არსებობის სჯერათ. რომლებსაც ურჩევნიათ თავიანთი ცხოვრების ორი საათი ზღაპარში გაატარონ, ვიდრე ნაცრისფერი ქალაქის ცენტრში, სადაც უაზროდ არეული ენერგია გვაბრუებს და გვახრჩობს. ერთი ფოტოაპარატი და ერთი ადამიანის თვალით დანახული სამყარო, რომლის გმირებიც წელიწადის სეზონებია. გოგოები, რომლებიც ერთმანეთს აძლიერებენ 365 დღის განმავლობაში და შემდგომ … Continue reading “sisterhood of witches”