ჯერ დილის სამზე, შემდეგ კი ექვს საათზე გამეღვიძა. სულ სველი ვიყავი, ოფლში ვბანაობდი პირდაპირი მნიშვნელობით. საშინელი სიზმრები ვნახე და ახლაც გულის გასკდომამდე მაშინებს ყველა ის სცენა, რომელიც ძილში ვიხილე. ზოგადად, ძილის წინ შფოთვების საწინააღმდეგო ანტიდეპრესანტს ვიღებ და სიზმრებიც იშვიათად მესიზმრება ხოლმე, მაგრამ დღეს განსაკუთრებულად მძაფრი და ამაზრზენი იყო ძილის პროცესი. მერე ცხრა საათზე წამოვდექი და გადავწყვიტე ვლოგის გადაღება, რადგან უაზროდ კარგ ხასიათზე ვიყავი. ვლოგი იწყებოდა … Continue reading თვითიზოლაციის დღიური | 2

ვიღვიძებ გამომშრალი პირით და ფილტვებით, რომელიც სიგარეტს ითხოვს და პირველივე ნაპასზე გულის რევის შეგრძნება მეუფლება. ჩემ ძვირფას მედიკამენტებს ვიყრი პირში და ველოდები აჩქარებული გული როდის დამშვიდდება. მესამე დღეა ვრეკავ კლინიკაში და არავინ მპასუხობს. ძლივს გადმომირეკეს და სამშაბათს ჩამინიშნეს ონლაინ კონსულტაცია. შვება ვიგრძენი. ახლა დაველოდები სამშაბათს, რომ ნახევარ საათში ჩავატიო გასული თვის ემოციური შემოტევების გრძელი სია. ისედაც შფოთვებში მაგდებს დღევანდელი ამბები. ხანდახან მგონია, რომ ცუდად ვარ … Continue reading თვითიზოლაციის დღიური / 1

თითქმის ერთი წლის შემდეგ თავისუფლად და ხმამაღლა შემიძლია ვთქვა, რომ უნივერსიტეტიდან წამოვედი. ხშირად, განსაკუთრებით ჩვენი მშობლების თაობა ამ გადაწყვეტილებას მხარს არ უჭერს, უნდათ შვილებლმა წარმატებით დაამთავრონ უნივერსიტეტი, ხელში დიპლომი დააჭერინონ და შემდეგ ამაყად გადაუღონ ფოტო საამაყო შვილებს. სანამ უნივერსიტეტში ჩავაბარებდი, გულს მირევდა იმაზე ფიქრი თუ სად ვხედავდი თავს მომავალში. ვიცოდი მხოლოდ ერთი რამ, მე ვიყავი ხელოვანი და ჩემი ადგილი იყო, არის და იქნება ამ დარგში. … Continue reading uni dropout / დიაგნოზი

დროში ვიმოგზაურე ცოტა. ეს ბლოგი დიდი ხნის წინ მივაგდე და აღარც მახსოვდა მისი არსებობა. დიდი დრო გასულა, მაგრამ პოსტებს გადავხედე და მხოლოდ ახლა ვიაზრებ ყველაფერს, რაც აქამდე გამომივლია. გუშინ ქართულის მასწავლებელს ველაპარაკე, აბიტურიენტობისას რომ მამზადებდა. მკითხა კიდევ ვწერდი თუ არა და მოვიწყინე, რადგან სკოლის დამთავრებიდან რამდენიმე თვეში ყველაფერი უკან მოვიტოვე. უნივერსიტეტიდან წამოვედი. ახლა ცოტა ჰაერში გამოვეკიდე. ჯერ მამაჩემისთვის არ მითქვამს ამის შესახებ, ცოტა მეშინია. მუშაობა … Continue reading 2018 წლიდან 2020 წელში

ჩემი წინა პოსტი ახალ წელს მივუძღვენი, იმ ახალ წელს, რომელიც სრულებითაც არ გამოირჩეოდა ყოველდღიური დღეებისგან და ახალი გრძობების გაღვიძების მაგივრად, ძველის ტკეპნით ხალისობდა რამდენიმე საათით. ახლა გადავიკითხე და მივხვდი, რომ უაზრო და ნეგატივით სავსე დღეები არასდროს მაკლდა, მათზე წერა უფრო მიადვილდებოდა და ვგონებ, ახლაც ასეა. ჩემი ძველი დღიურების დასტა, რომელსაც საშინელი დეპრესიის სუნი ასდიოდა, ერთ დღეს ნაგავში მოვისროლე, რადგან მათი გადაკითხვისას ყველაფრის ხალისი მეკარგებოდა. მაშინ … Continue reading ადრედან ახლამდე

სადღაც ტკივილში მყოფმა აქ ამოვყავი თავი. ხმაური, მჟავე ოფლის სუნი ყველა ოთახში, რომელიც სასმლის გამაბრუებელ სუნში ირევა და გეუფლება ყველაზე უაზრო და უემოციო შეგრძნება, რომ თითქოს გამჭირვალე ხარ. 2018 წელია და კლასელებთან ერთად ვიხარშები ერთ ჭერქვეშ. სამი საათის წინ ალკოჰოლის წყურვილი მკლავდა, ახლა კი დაჩის მოწოდებულ სიგარეტს ვეწევი და ჰაერის ხმას ვუსმენ.. თუმცა ეს ჰაერის და სამყაროს ხმა კი არ არის, არამედ გიჟური ღამის, რომელიც … Continue reading “მეგობრების კლუბი” 2018